ಮರಿ ಮಂಗ:
ಜಗವು ನೋಡುತಿಹುದಮ್ಮ,
ನಮ್ಮನು ಜಗವು ನೋಡುತಿಹುದಮ್ಮ.
ಯಾರು ಏನೆನ್ನುವರೋ ಏನೋ,
ಕಾಡುತಿದೆ ಸರಿ-ತಪ್ಪುಗಳ ಗುಮ್ಮ.
ಅಮ್ಮ ಮಂಗ:
ಬದುಕ ಸವಿಯೋ ಕಂದಮ್ಮ,
ಜಗದ ಅನುಮೋದನೆ ಏಕಮ್ಮ?
ನಿನ್ನ ಕಾರಣಗಳು, ನಿನಗೇ ನೂರಾರು
ಅವರಿವರಿಗೆ ವಿವರಿಸಲು ಅವರಾರು?
ಮರಿ ಮಂಗ:
ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡ ಜಗದ ಎದುರು
ಕೆರೆದುಕೊಳುವ ಬಾಳ್ ನಮ್ಮದೆಂದು
ತೋರಿ ಹೇಗೆ ಬದುಕಲೇ ಅಮ್ಮ?
ಕಾಡದೆ ನನ್ನನ್ನು ಕೀಳರಿಮೆಯ ಗುಮ್ಮ?
ಅಮ್ಮ ಮಂಗ:
ನವೆಯಾದೊಡೆ ಪರಚಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ
ಮಂಗಗಳಾಗಿ ನಮ್ಮ ಬಾಳ್ ನಿಯಮ.
ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡು ನವೆಯ ಮರೆಮಾಚಲು
ಅರಿವು - ವಿಶ್ವಾಸಗಳ ಕೊರತೆ ಕಾರಣ.
ಮರಿ ಮಂಗ:
ಜಗವ ಮೆಚ್ಚಿಸಲು ಓಟದಿ ಜನರ ಜಾತ್ರೆಯು
ನಾವ್ ಹೀಗೆ ಉಳಿದುಬಿಡುವುದೇ ಅಮ್ಮ?
ಓಟ ಸೇರಿ ಮೀರಿಸಬೇಡವೇ ಮನುಜ ರಾಶಿಯನು?
ಬೇಡವೇ ನಮಗೂ ಬಿರುದು - ಬಿಗುಮಾನ?
ಅಮ್ಮ ಮಂಗ:
ಜಗವ ಮೆಚ್ಚಿಸಲು ಕುಣಿಯ ಹೊರಟರೆ
ನೂರು ಮಂದಿಗೆ ನೂರು ರೀತಿಯ ಮೆಚ್ಚುಗೆ
ಎಲ್ಲರ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗೂ ಕೂಡಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದರೆ
ಕುಣಿವ ಸೊಬಗು ಸೋತು ಸಾಯದೇ?
ಮರಿ ಮಂಗ:
ಎಲ್ಲ ಒಪ್ಪುವೆ, ಆದರೆ ಏಕೀ ಬದುಕ ಬೇನೆ?
ಹೊಟ್ಟೆಯಾತುರ ತೀರಿಸಲು ರಟ್ಟೆ ಸವೆಯಲೇಬೇಕೆ?
ನಿನ್ನ ಅಪ್ಪಿ ಹಿಡಿದರೂನೂ ಆತಂಕದಿಂದ
ದಣಿದು ಸೋತಂತೆ ಬಾಳ್ ಭಾಸವಾಗಿದೆ.
ಅಮ್ಮ ಮಂಗ:
ಕಲಿತು-ಅರಿತು, ನಲಿದು-ಬೆಂದು, ಬಾಳಲಿ ಮಿಂದು
ರಟ್ಟೆ ಸವಿಸಿ, ಗಳಿಸಿ ತಿನಲು ಆತ್ಮದಾತುರ ನೀಗುವುದು.
ನನ್ನ ಅರಿವು, ಅನುಭವ-ಮಮತೆ ಎಲ್ಲ ನಿನಗಿದೆ
ವಿಶ್ವಾಸಗಳಿಸು, ಸ್ಥೈರ್ಯದಿ ಬದುಕು, ಆತಂಕವೇಕೆ?