ಮಂಗ ಸಂಭಾಷಣೆ

ಮರಿ ಮಂಗ: 
ಜಗವು ನೋಡುತಿಹುದಮ್ಮ, 

ನಮ್ಮನು ಜಗವು ನೋಡುತಿಹುದಮ್ಮ. 

ಯಾರು ಏನೆನ್ನುವರೋ ಏನೋ, 

ಕಾಡುತಿದೆ ಸರಿ-ತಪ್ಪುಗಳ ಗುಮ್ಮ.

ಅಮ್ಮ ಮಂಗ:

ಬದುಕ ಸವಿಯೋ ಕಂದಮ್ಮ, 

ಜಗದ ಅನುಮೋದನೆ ಏಕಮ್ಮ? 

ನಿನ್ನ ಕಾರಣಗಳು, ನಿನಗೇ ನೂರಾರು 

ಅವರಿವರಿಗೆ ವಿವರಿಸಲು ಅವರಾರು? 

ಮರಿ ಮಂಗ:

ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡ ಜಗದ ಎದುರು 

ಕೆರೆದುಕೊಳುವ ಬಾಳ್ ನಮ್ಮದೆಂದು 

ತೋರಿ ಹೇಗೆ ಬದುಕಲೇ ಅಮ್ಮ? 

ಕಾಡದೆ ನನ್ನನ್ನು ಕೀಳರಿಮೆಯ ಗುಮ್ಮ? 

ಅಮ್ಮ ಮಂಗ:

ನವೆಯಾದೊಡೆ ಪರಚಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ 

ಮಂಗಗಳಾಗಿ ನಮ್ಮ ಬಾಳ್ ನಿಯಮ. 

ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡು ನವೆಯ ಮರೆಮಾಚಲು 

ಅರಿವು - ವಿಶ್ವಾಸಗಳ ಕೊರತೆ ಕಾರಣ. 

ಮರಿ ಮಂಗ:

ಜಗವ ಮೆಚ್ಚಿಸಲು ಓಟದಿ ಜನರ ಜಾತ್ರೆಯು 

ನಾವ್ ಹೀಗೆ ಉಳಿದುಬಿಡುವುದೇ ಅಮ್ಮ? 

ಓಟ ಸೇರಿ ಮೀರಿಸಬೇಡವೇ ಮನುಜ ರಾಶಿಯನು?

ಬೇಡವೇ ನಮಗೂ ಬಿರುದು - ಬಿಗುಮಾನ? 

ಅಮ್ಮ ಮಂಗ:

ಜಗವ ಮೆಚ್ಚಿಸಲು ಕುಣಿಯ ಹೊರಟರೆ 

ನೂರು ಮಂದಿಗೆ ನೂರು ರೀತಿಯ ಮೆಚ್ಚುಗೆ 

ಎಲ್ಲರ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗೂ ಕೂಡಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದರೆ 

ಕುಣಿವ ಸೊಬಗು ಸೋತು ಸಾಯದೇ? 

ಮರಿ ಮಂಗ:

ಎಲ್ಲ ಒಪ್ಪುವೆ, ಆದರೆ ಏಕೀ ಬದುಕ ಬೇನೆ? 

ಹೊಟ್ಟೆಯಾತುರ ತೀರಿಸಲು ರಟ್ಟೆ ಸವೆಯಲೇಬೇಕೆ? 

ನಿನ್ನ ಅಪ್ಪಿ ಹಿಡಿದರೂನೂ ಆತಂಕದಿಂದ 

ದಣಿದು ಸೋತಂತೆ ಬಾಳ್ ಭಾಸವಾಗಿದೆ. 

ಅಮ್ಮ ಮಂಗ:

ಕಲಿತು-ಅರಿತು, ನಲಿದು-ಬೆಂದು, ಬಾಳಲಿ ಮಿಂದು 

ರಟ್ಟೆ ಸವಿಸಿ, ಗಳಿಸಿ ತಿನಲು ಆತ್ಮದಾತುರ ನೀಗುವುದು. 

ನನ್ನ ಅರಿವು, ಅನುಭವ-ಮಮತೆ ಎಲ್ಲ ನಿನಗಿದೆ 

ವಿಶ್ವಾಸಗಳಿಸು, ಸ್ಥೈರ್ಯದಿ ಬದುಕು, ಆತಂಕವೇಕೆ?